Het is een koude zondagmorgen in maart. Ergens op een boerderij in Nederland, tussen landerijen, dijkjes en koeien staan we op het punt de rust te verstoren. Aan Laurens de eer om het 12 cilinders tellende beest uit zijn winterslaap te ontwaken. Hoog, schreeuwerig en een tikkeltje onrustig komt de zilverkleurige Aston Martin DB9 uit 2004 tot leven. Dit zijn van die momenten die je altijd bij zullen blijven.
Zondagsrijder
Ik zit naast een ongeduldige broer. Hij heeft de grootste moeite om de Britse sportwagen warm te rijden. Hij wil zien wat de Aston Martin kan. Voelen hoe de 450 pk loskomt bij 6000 toeren per minuut. Horen hoe de V12-huil aanzwelt bij het accelereren. Rijdend als een echte zondagsrijder vallen een aantal zaken namelijk op. De zitpositie is niet denderend, het zicht rondom is slecht en de ruimte in de cockpit houdt niet over. Als ik mijn ogen langs het dashboard laat gaan, valt me op hoe versleten het materiaal al is na 100.000 kilometer. Nee, van een objectief goede auto kunnen we niet echt spreken. Maar hé, auto’s zijn toch emotie?
Ready for the launch
Na 32 minuten van ongeduld trekt Laurens het gas vol open. De automatische 6-bak schakelt wat bruusk terug en hemel en aarde lijken samen te komen. Vrijwel direct word ik in de stoel gedrukt terwijl de V12 een angstaanjagende huil begint te produceren. Allemachtig! Het derde, vierde en vijfde verzet knallen voorbij en hoewel ik geen tijd heb om op de snelheidsmeter te kijken, zie ik de Mercedes E-klasse die voor ons rijdt met de seconde dichterbij komen. Helaas, dat zesde verzet hebben we niet gehaald. Was zelfs Laurens te bang om verder te gaan? Nee, de dikke Duitser wilde niet wijken voor onze elegante Brit. Some things never change 😉
Even pimpen
We stoppen om te tanken. In krap 90 minuten tijd heeft de DB9 tientallen liters benzine opgezopen. Pijn in de knip? Zeker niet! Elke cent waard. Ik zie het liever als een investering in geluk. Het goede nieuws is tevens dat ik nu zelf ga rijden. Ik neem plaats achter het stuur en het gevoel de macht te hebben over die gigantische V12 motor maakt mij een dankbaar mens. Ik pak voor de eerste kilometers bewust wat krappe straatjes in Hoorn. De Aston Martin veroorzaakt een echo van jewelste en het slenterende publiek staart ons geschrokken, verwonderd of jaloers aan. De DB9 is een weergaloos gave verschijning. Een kunstwerk op wielen.
Zweet op het voorhoofd
We laten het geschrokken winkelpubliek achter ons om wat dijkweggetjes in de Beemster onveilig te maken. Ik ben heel benieuwd hoe de grote, niet al te lichtvoetig aanvoelende Brit zich hier houdt. Het stuurwiel is wat vaag rond de middenstand maar wordt zwaarder, directer en gevoeliger naarmate ik instuur. En het onderstel laat het allemaal gewillig toe, bocht na bocht. Het is stug, maar niet plankhard. We betrappen de DB9 zelfs op een vleugje comfort! Vanzelfsprekend heeft de Aston Martin achterwielaandrijving en daar komt het zweet op mijn voorhoofd vandaan: de grens ligt ver, maar met zo’n zeldzaam apparaat ben ik toch wel anders qua bochtenwerk dan met een doorsnee BMW.
Nederigheid
Fase drie van ons testrit betreft de snelweg. Ook daar blijkt de DB9 prima thuis te zijn: het is een echte Grand Turismo. Men kijkt ons echter wat vreemd aan als we met ‘slechts’ 120 kilometer in het uur op de A7 cruisen. Ik zie ze denken: ‘Moet je niet knallen met zo’n ding?’. Nee, dat hoeft niet. Maar diep in m’n hart ben ik het met ze eens. Dit zou zomaar eens de eerste én de laatste keer kunnen zijn dat we met een 12-cilinder rijden. Downsizing is immers niet meer te stoppen. Voor de laatste keer trap ik het gaspedaal nog maar eens in. Een gevoel van nederigheid valt me ten deel. Ik ben benieuwd of ik dát gevoel ooit nog in een andere auto zal ervaren.
Love at first drive?
De DB9 is één grote attractie. Voor het publiek dat kan genieten van het weergaloze design en het geluid van de imposante V12. Voor de gelukkige bestuurder die de macht heeft over zo’n gigantische motor met dito vermogen. Die met het gaspedaal dirigent is van een kippenvel opwekkende symfonie. De Aston Martin DB9 is als een kermisattractie op de pier in Brighton: opwindend, nostalgisch en eerbiedwaardig. Maar een tikkeltje in verval.
Benieuwd naar de sound van deze Aston Martin? Bekijk het filmpje!
Categorieën
Verstuur een reactie