De terugkeer van de Créateur d’Automobiles: Renault Clio IV

Nog niet zo héél lang geleden draaide ik geregeld mijn hoofd om voor een Renault. Of het nu om de futuristische Avantime ging, de gewaagde Vel Satis of de Mégane met het gekke kontje: stuk voor stuk auto’s waar het lef, de passie én de creativiteit vanaf spatte. De laatste jaren hebben de rationele aspecten echter voorrang gekregen bij het Franse merk en, eerlijk is eerlijk, dat heeft ze geen windeieren gelegd. Toch ben ik verheugd dat met de vierde generatie Clio de passie weer is teruggekeerd bij Renault. Laurens en ik hebben de auto uitgebreid aan de tand gevoeld om te ervaren of de nieuwe Clio ook op rationele gronden weet te overtuigen.

Wanneer we voor het eerst oog in koplamp staan met het felblauwe testexemplaar zijn we direct onder de indruk. Het front imponeert doordat het grote logo er niet simpelweg is opgeplakt: het maakt duidelijk onderdeel uit van het design en vormt écht het centrale middelpunt. Leuke filosofie! Toch is het pièce de résistance wat ons betreft de ‘bilpartij’: die is stoer en elegant tegelijk en bovendien komt de hoge taillelijn erg goed uit de verf. Een felle kleur zoals het Bleu de France van ‘onze’ auto doet de Clio extra goed, evenals een setje mooie velgen en de vele opties om het uiterlijk te verfraaien – of te verprutsen. Zo beschikt onze testauto over gekleurde cirkels op de voorportieren en op het dak; niet ieder z’n smaak, opvallend is het wel. Ook vanuit de lucht…

Zwevende middenconsole
De volgende aangename verrassing wacht ons wanneer we plaatsnemen achter het stuur. De zitpositie is erg goed instelbaar en dat is wel eens anders geweest bij auto’s van het merk met het wiebertje. De stoel kan lekker laag – of héél hoog – en het stuurwiel kan erg ver naar je toe getrokken worden. In combinatie met de prima zittende stoelen zit je gewoon als gegoten in de Clio, ook als je langer bent dan gemiddeld. Door het extra zijruitje en het diepe dashboard krijg je bovendien een ruimtelijk gevoel. Het dashboard zelf ziet er net als het exterieur fris en fruitig uit en wordt gekenmerkt door een fancy klokkenwinkel en een ‘zwevende’ middenconsole met touchscreen. Deze laatste reageert vlot op commando’s van de wijsvinger en de interface is, dankzij de grote ‘knoppen’, zeer gebruiksvriendelijk. Het materiaalgebruik is over het algemeen goed maar de afwerking laat op een aantal punten steken vallen. Zo zit er een scherp, nog nét niet snijdend randje aan de plastic kap op het stuur en hoorde we bij het optrekken geregeld een schurend geluid onder de klokkenwinkel vandaan komen. Schoonheidsfoutjes?

Middels het achterportier met Alfa-handgreep weten we ons een weg naar de achterbank te banen. Niet alleen de toegang blijkt krap te zijn, ook het zitten houdt niet bepaald over. De benen kunnen we op een creatieve manier nog wel kwijt maar de hoofdruimte schiet voor ons echt tekort. De achterbak is daarentegen lekker ruim en diep, al brengt dat laatste inherent een hoge tildrempel met zich mee. Overigens heeft de nieuwe Clio altijd vijf deuren, een driedeurs variant is simpelweg niet leverbaar. Prettig voor mensen met keuzestress.

Vinnig driepittertje
Wij reden de Clio met een 90 pk sterke driecilinder turbo motor en dat bleek een erg fijne metgezel. Alleen het typerende roffeltje bij optrekken doet verraden dat het om een driepitter gaat want het blok is keurig stil en loopt mooi trillingsvrij. Het vinnige karakter past goed bij het vlotte voorkomen van de auto en dankzij de turbo kom je in ons land nimmer kracht tekort: pas op de snelweg raakt de fut er een beetje uit. De handgeschakelijke 5-bak voldoet prima al zou iets meer gevoel geen kwaad kunnen.

Schijn bedriegt
Bij alledaags gebruik is het onderstel prettig comfortabel zonder daarin gelijk Frans door te schieten. Het sturen doet een tikkeltje kunstmatig aan maar de snelheidsafhankelijke installatie is wel lekker direct. Het geeft de Clio in eerste instantie een goedmoedig maar niet al te bijzonder karakter. Maar… schijn bedriegt! Geprikkeld door het levendige motortje kom je regelmatig in de stemming het gaspedaal dieper in te drukken dan nodig is, met name op bochtige weggetjes: het geroffel van de motor zwelt aan, de besturing wordt nóg directer en het onderstel blijkt een stuk strakker dan je in eerste instantie zou verwachten. Je kunt behoorlijk gooien en smijten met de Clio en dat geeft de auto een ontzettend leuk en speels randje. Een brede glimlach sierde geregeld ons gezicht!

Naar wens op smaak te brengen
Alsof de Clio al niet frivool genoeg van zichzelf is kun je de auto naar wens en smaak individualiseren met allerlei sierlijstjes, kleurtjes, kapjes en stickers – de cirkels op het dak noemden we al. Ook van binnen zijn de mogelijkheden legio, van een rood gekleurd dashboard tot plastic kapjes om de ventilatieroosters. Doe eens gek! Wij reden de Clio met uitrustingsniveau Dynamique á 17.290 euro en kwamen weinig tekort. We noteren een multimedia systeem met navigatie, airco, mooie velgen en ga zo maar door. De basis versie is daarentegen vrij karig uitgevoerd en echt een prijspakker met krap 14 mille. Ons advies: ga minimaal voor de Expression, daar zitten de meest essentiële zaken wel op en aan. Het testverbruik is met 1 op 16 duidelijk minder gunstig dan de fabrieksopgave die suggereert dat we met 1 liter benzine 23 kilometer ver moeten komen. Wie veel snelweg kilometers maakt en zich niet te vaak laat verleiden tot een robbertje stoeien gaat ongetwijfeld richting de 1 op 20. Voor leaserijders hebben we tot slot goed nieuws: de Clio blijft voorlopig in het 14% tarief vallen.

Was het love at first drive? Voor het eerst hebben we te maken met een kleine broedertwist. Voor mij, Wouter, is het absoluut amour at first drive en is de ‘liefde’ niet alleen oppervlakkig. Ook onderhuids heeft Renault de zaakjes goed op orde met een prettige zitpositie, geciviliseerde motor én een mooi uitgebalanceerd onderstel – met een speels randje! Natuurlijk zijn er wel punten van kritiek, de auto is zeker niet perfect, maar is dat juist niet onderdeel van de Franse charme? Voor Laurens weegt zwaarder mee dat de rijeigenschappen net iets te kunstmatig zijn en dat de afwerking op sommige punten gewoon slordig is. Over één ding zijn we het echter volledig eens: Renault heeft met de nieuwe Clio een erg leuke auto op de markt gezet die meer te bieden heeft dan louter ratio. En ja, dat is meer dan welkom anno 2013!

Met dank aan Renault Nederland.

Meer Renault? Check hier al onze Renault reviews!