Sluit je ogen en denk aan Giulia. Wat zie je voor je? Een mooie vrouw op een terras in Florence? Nick & Simon, met het liedje Julia? Of die ene nieuwe Alfa Romeo, waar je weleens een foto van hebt gezien? Geloof ons, als je er eenmaal mee gereden hebt, heb je nooit meer een andere associatie. Dan weet je dat maar vast #spoiler.
Mooi met een maar
Over smaak valt niet te twisten. Toch doen we dat maar al te graag. Laurens en ik zijn het niet helemaal eens over de looks. Het is een mooie auto hoor, maar geen klassieke schoonheid. Het is geen ranke en elegante Italiaan zoals de briljante Alfa Romeo 156 was (en nog altijd is). Het is naar mijn bescheiden mening net even te Duits en te mainstream. Vooral de achterkant. Laurens merkt terecht op dat dit kennelijk is wat ‘het publiek’ wil. Tja, menig marktonderzoek zal het hebben uitgewezen. Maar toch. Van de grote meesters uit Italië mag je meer lef en eigenheid verwachten.
ItalianDrive
Gelukkig maakt het dashboard veel, zoniet alles goed. Typisch Alfa met de ‘klokken-in-kokers’ en het vloeiende lijnenspel. En wat te denken van het ‘gecurvde’ multimediascherm? Gaaf! Het dashboard is stijlvol en gelikt; écht Italiaans. En het is, op wat kleine missertjes na, nog goed afgewerkt ook. De zitpositie is lekker laag en ingesloten, de stoelen zitten fijn. Jammer dat de zitting niet kantelbaar is. Onder het mom ‘beter goed gejat dan slecht verzonnen’, heeft Alfa het iDrive-systeem van BMW onder het kopieerapparaat gelegd. Misschien dachten ze dat iDrive staat voor ‘italianDrive’? Hoe dan ook, het resultaat mag er zijn. Ergonomisch hebben we zeer weinig te mekkeren. En dat was wel eens anders!
Naar binnen wurmen
Dat mekkeren blijft niet lang uit. Op de achterbank is signore A. Romeo niet bepaald ruim. Nu schieten wij beide richting de 2 meter, dus voor een gemiddeld persoon is het vermoedelijk wel te doen. Wat ook opvalt is dat de deuren gebouwd zijn op Italiaanse afmetingen. Voor ons slungels is het even wurmen met in- en uitstappen. Dat geldt – maar dan voor koffers of kratjes – ook voor de achterklep, al is de bagageruimte zelf prettig diep en praktisch. Maarja, daar koop je geen Alfa voor, nietwaar?
Veel vermogen, veel geluid
Met de startknop op het stuur slingeren we de 2.2 liter grote diesel aan. De afkorting JTD is daarvoor uit de wijnkelder gevist. Het blok is er in meerdere smaken waarvan wij de subtopper met 180 pk en 450 Nm aan koppel rijden. Op papier een bron van vertier. In de praktijk een soepele motor met een geleidelijke, rustige vermogensopbouw. Voor een Alfa had het wat ons betreft net iets explosiever gemogen. Iets meer drama. Ironisch genoeg zijn ‘explosief’ en ‘drama’ wel termen die passen bij het geluid dat de diesel produceert: niet meer van deze tijd! Met de handgeschakelde 6-bak is niks mis. Hij laat zich prettig ‘mechanisch’ bedienen, zit perfect onder handbereik en heeft korte slagen. Leuk: het neemt wat uurtjes en kilometers voordat je de ideale bediening van koppeling, motor en bak onder de knie hebt. De Giulia is even wennen. En dát geeft karakter.
Precisie-instrument
Achterwielaandrijving. Waar zien we dat nog? Een uitstervend ras. Toch blaast Alfa het met de Giulia nieuw leven in. En hoewel de meeste autokopers het geen hol zal interesseren, maakt het voor de echte Alfisten en puristen nét het verschil. Neem dat sturen. In plaats van een hoepel in je hand te hebben voelt het stuur in de Giulia als een verlengstuk van je arm. Ongekend zuiver en direct schiet je van links naar rechts, met chirurgische precisie is de Giulia te plaatsen. Al snel krijg je de smaak te pakken en blijkt ook het onderstel een meesterwerk te zijn. De Giulia krimpt als het ware om je heen, naarmate je het tempo opvoert. Het onderstel is absoluut straf, maar de balans slaat nooit door. Zonder twijfel het pièce de résistance van de Giulia.
Quanto costa?
Minimaal eenenveertigduizend pegels heb je nodig, beste lezer, om een Giulia onder het rode kleedje vandaan te trekken. Het basismodel verdient dat predikaat eigenlijk niet: met een 200 pk sterke benzinemotor onder de kap, ben je in onze optiek niet bepaald ‘basis’. Vink wel even de 18-inch wielen aan op de optielijst, 16-inch staat wat lullig. Per se dieselen? Dat kan voor hetzelfde geld. Je verliest dan 65 raspaardjes, maar krijgt er bakken motorgeluid voor terug 😉 De 180 pk sterke JTD, die schittert op de foto’s, staat in de prijslijsten voor 45 mille.
Love at first drive?
Met gevoel voor traditie hebben de Italianen weer een echte, pure sportsedan gebouwd. Dat alleen al verdient respect. Jammer dat het design een toefje Italiaans karakter mist. De Giulia imponeert vooral met zijn vlijmscherpe rijeigenschappen en stijlvolle interieur. Zeker, hij laat steken vallen waar het gaat om ruimteaanbod en dieselrumoer. Maar toch zingen wij in koor: ‘Ow Giulia, je hoort bij mij!’ Ons advies: ga voor de benzine ‘instapper’. Of natuurlijk die temperamentvolle Quadrifoglio!
We love
+ Vlijmscherpe rijeigenschappen
+ Stijlvol dashboard
+ Niet laagdrempelig: karakter
We hate
– Rumoerige diesel
– Krap interieur
– Design mist Italiaans charisma
Met dank aan Alfa Romeo Nederland.
Meer Alfa Romeo? Check hier al onze Alfa reviews!
Vind de wagen niet veel stijl hebben, dashboard te kitscherig.
Ze hadden beter naar de oude moeten kijken die had wel stijl, heb daar trouwens nog met gereden.
1300 en 1600cc model, de laatste was een zeer goede auto, alles wat je wilt van een Italiaan, snel en goede wegligging, comfort en stijl.
Over smaak valt niet te twisten gelukkig ? Wij vinden het dashboard juist erg geslaagd en goed afgewerkt.
Maar de klassiekers zijn helemaal prachtig natuurlijk!
Categorieën
Reacties