Een aantal weken geleden fietste ik met mijn vriendin over de grachten van Amsterdam. Haar oog viel op een witte Range Rover Evoque en ze was opslag verliefd: die wil ik! Ik beaamde dat het een prachtige auto is maar dat ik toch liever voor een ruige Defender zou gaan. Een stuk spartaanser, maar een icoon van jewelste met een onverzettelijk ruig uiterlijk. Helaas, dat leek mevrouw niks. Het is de keuze tussen een rugzak of een Louis Vuitton handtas. Een waterdicht sporthorloge of een spatwaterdicht designklokje. Metroman die ik ben bleek ik niet geheel ongevoelig voor deze argumenten. Toen mijn broer en ik de kans kregen om een Land Rover Freelander 2 te testen bedacht ik dat deze auto wel eens hét compromis zou kunnen zijn tussen beide auto’s. Een auto die door alle aandacht rond Range Rover ietwat in de vergetelheid is geraakt. Hoewel het opgefriste 2013 model al in de startblokken staat rijden wij op het nippertje nog met het huidige model.
Een spierwitte Land Rover, is dat niet als een boswachter in doktersjas? Kan zijn, toch staat het de auto ontzettend goed. Het laat de eenvoudige, strakke lijnen van de Freelander mooi uitkomen zonder al te veel aan robuustheid in te leveren. Sowieso is het ontwerp goed in balans: niet zo uitgesproken als een Evoque, minder no-nonense dan een Defender. Het ontwerp doet ruim 5 jaar na lancering nog niet gedateerd aan en dat is een compliment waard.
Functioneel zwart Waar de buitenkant opvalt door de witte kleur is het binnenste van ‘onze’ LaRo zwart, zwarter, zwartst. Hoewel wij doorgaans wel houden van een tikkeltje kleur van binnen vinden we dit ‘functioneel zwart’ passen bij het karakter van de compacte terreinwagen. De dikke rubbermatten doen daar nog een schepje bovenop. Het materiaalgebruik is prima in orde, de afwerking laat af en toe echter een steekje vallen. Zo treffen we aan de onderkant van de middenconsole een loszittend paneeltje aan. Nu we het toch over de middenconsole hebben: dat is een behoorlijke wirwar aan knopjes wat met name wordt veroorzaakt door het, overigens sublieme, audiosysteem. Niet echt meer van deze ‘alles-is-te-bedienen-met-één-knop’ tijd. Hoewel wij te spreken zijn over het ontwerp van het dashboard en de indeling, weten we dat Land Rover op dat gebied véél meer in petto heeft. Kijk maar eens bij een grote broer van de Freelander naar binnen en je weet genoeg.
De zitpositie is prima instelbaar en door de hoge zit is het overzicht erg goed. Je voelt je behoorlijk king of the road. De met leer beklede stoelen bieden voldoende steun en aan ruimte is geen gebrek. Achterin valt de ruimte voor de onderdanen, voor een forse auto als deze, juist wat tegen. Voor bagage is echter ruim voldoende plaats en de achterbak heeft een prettige hoge laadvloer zonder tildrempel.
Fijne aandrijflijn Fransen en Engelsen zijn historisch gezien niet altijd een geweldige combinatie geweest, gelukkig bewijst Land Rover met deze Freelander 2 het tegendeel. De van PSA (en Ford) afkomstige 150 pk sterke diesel lijkt op papier wat onderbemeten voor de bijna 1750 kilo zware Land Rover, maar blijkt in de praktijk een fijne motor. Door het koppel van 420 nm heb je nimmer het gevoel kracht tekort tekomen en het samenspel met de 6-traps automaat is zeer geslaagd. Hoewel de automaat niet van de laatste generatie is met dubbele koppeling of 8 verzetten, schakelt de bak lekker soepel en doet eigenlijk precies wat je van een automaat verlangd. De dieselbrom, inclusief fluitende turbo, zal niet iedereen weten te waarderen, maar wij vinden het bijdragen aan het robuuste gevoel dat een auto als deze hoort te geven: hier hoort geen stofzuiger geluid uit te komen!
Drempel killer Een hoge carrosserie, een flink gewicht én terreincapaciteiten zijn niet het meest ideale recept voor een lekker rijdende auto. Toch weet de Freelander ook op dit punt te overtuigen. Het op comfort afgestelde onderstel slaat nimmer door naar gezapigheid of extreem hangen in bochten. Drempels pakken is met de Freelander een eitje al voel je korte oneffenheden wél weer wat meer. Het sturen gaat vrij indirect maar dat geeft in een auto als deze juist een relaxed gevoel: op een nerveuze SUV zit niemand te wachten. Qua rijden vinden we deze kleine Land Rover dan ook een goedmoedige allemansvriend.
Land Rover heeft een naam hoog te houden op het gebied van terreincapaciteiten en hoewel wij niet de blubber zijn ingedoken hebben we er alle vertrouwen in dat het merk de kernwaarden waarmaakt. Het fameuze Terrain Response systeem is standaard op de door ons gereden versie, evenals Hill Descent Control. In Nederland heb je ruim voldoende aan de standaard 4×4 capaciteiten maar mocht je ooit vast komen te zitten op wintersport; even draaien aan de knop voor standje snow en er verschijnen als het ware ski’s onder de wielen – of is de warme chocomel ons nu naar het hoofd gestegen?
Ongevoelig touchscreen De S variant die wij reden is rijkelijk uitgerust. Highlights zijn de leren bekleding, stoelverwarming, parkeersensoren, een audiosysteem van Alpine met meer speakers dan je lief is en een navigatiesysteem. Over deze laatste gadget zijn we niet echt te spreken: het touchscreen reageert erg traag en ook de menustructuur is niet helemaal vanzelfsprekend. Het geluidssysteem bevalt in kwalitatief opzicht erg goed al is het jammer dat bediening van audio en navigatie gescheiden is: één centraal geplaatst scherm heeft onze voorkeur. Al met al doet de interface van de gadgets gedateerd aan en daar is wat ons betreft absoluut ruimte voor verbetering. De Freelander 2 TD4 S die wij reden staat in de prijslijst voor ruim 52.000 euro, de voordeligste Freelander 2 is te koop voor 10 mille minder. Wij scoorden gedurende de testperiode, waarbij we veel binnendoor reden, een gemiddeld verbruik van 1 op 11. Niet slecht voor een auto van dit formaat.
Was het love at first drive? De kleinste telg van de Land Rover familie heeft ons aangenaam weten te verrassen. De auto draait alweer een aantal jaar mee, maar de tand des tijds heeft weinig tot geen impact gehad op het model. De aandrijflijn is fijn, de rijeigenschappen mooi in balans en wij hebben er alle vertrouwen in dat de Freelander ook in het terrein zijn mannetje staat. Het ontwerp van de auto ligt prettig op het netvlies en biedt wat ons betreft een tijdloze mix tussen het onverzettelijke van een Land Rover en het gestileerde van een Range Rover. Well done! En ja, ook mijn vriendin vindt ‘m mooi! Wanneer Land Rover bij de opfrisbeurt een paar puntjes op de i weet te zetten is de Freelander wat ons betreft helemaal klaar voor de laatste jaren van zijn carrière.
Begin 2013 gaan we met het vernieuwde model rijden. We zijn erg benieuwd naar de wijzigingen! Houd ons blog in de gaten voor een update.
Met dank aan Land Rover Broekhuis (voorheen U.A.B.).
Meer Land Rover? Check hier al onze Land Rover reviews!
Categorieën
Verstuur een reactie